(ઈરાની કવિતા)
ભેટીશ ફરીથી સૂરજને,
મારા અંતરમાં વહી રહેલા ઝરણાને ભેટીશ,
મારી લાંબી વિચારમેઘ ઝાલરને ભેટીશ.
શુષ્ક મોસમમાં ગુજરતી પોપલરની વેદનાને ભેટીશ,
ખેતરોની મહેંક લાવીશ, ભેટ ધરતા કાગઝૂંડોને ભેટીશ,
દર્પણમાં રહેતી, ઘડપણની છબી સમી, મારી માને ભેટીશ.
ભેટીશ, મને જણવાના આવેગવશ
લીલાંછમ બિયાંથી ભરાયેલ
ધરતીની સળગતી કૂખને ભેટીશ.
આવીશ... હું જરૂર આવીશ,
માટીની મહેંકના અવિરત પ્રવાહ રૂપે,
મારા કેશ લઈને આવીશ.
કાળા ભમ્મર અંધારાના અનુભવ રૂપે,
મારી આંખો લઈને આવીશ.
દીવાલોની પેલે પાર વગડેથી વીણેલ
ડાળખીઓ લઈને આવીશ.
આવીશ... હું જરૂર આવીશ.
- ફરુગ ફરોખઝાદ
અનુવાદ : ઇન્તાજ મલેક
Painting : Pashk Pervathi
No comments:
Post a Comment