મૃત પાંદડાં

(જાપાની કવિતા)

અને

લીલું લોહી રેડ્યા વિના જ

તેઓ

મૃત્યુ પામ્યા.

માટીમાં ભળતાં પહેલાં

ધરે છે રંગ માટીનો.

રંગ,

એકવાર મોતને ભેટેલી

નીરવતાનો.

કરમાયેલાં પાંદડાં

ને

દિવસ-રાતના સીમાડા

ખૂંદી વળ્યાં અવિરત.

છતાં

સર્વત્ર પારદર્શકતા કેમ ?

માનવી

જેના ગ્રહો નિશ્ચિત છે,

પાછો વળતો નથી.

- તેમૂરા રયૂચી

અનુવાદ : ઇન્તાજ મલેક

Painting : Pashk Pervathi